Κατανομή Δαπανών σε Συστήματα Κεντρικής Θέρμανσης

Η πρώτη μέθοδος είναι η πλέον απαρχαιωμένη. Χρησιμοποιείται σε οικοδομές με κεντρικό δισωλήνιο σύστημα. Σε αυτές τις εγκαταστάσεις, ο έλεγχος της λειτουργίας γίνεται από έναν χρονοδιακόπτη ο οποίος ανάβει και σβήνει όλη την εγκατάσταση. Η κατανομή δαπανών προκύπτει με αναλογική κατανομή βάση χιλιοστών του συνολικού ποσού θέρμανσης με βάση τα χιλιοστά ιδιοκτησίας.

Η ωρομέτρηση είναι ένα σύστημα κατανομής με χαμηλό κόστος εγκατάστασης. Προσφέρει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του χώρου τους ανεξάρτητα από τους υπόλοιπους. Η ωρομέτρηση όμως, καταγράφει τη ζήτηση θέρμανσης, χωρίς να αντιληφθεί τί συμβαίνει μέσα στο χώρο. Αν για παράδειγμα ενεργοποιήσουμε το θερμοστάτη και κλείσουμε όλα τα θερμαντικά σώματα από τους διακόπτες τους, ο πίνακας θα συνεχίσει να γράφει ώρες λειτουργείας, ενώ το σπίτι θα είναι κρύο. Ομοίως  ο πίνακας αυτονομίας θα καταγράφει τις ίδιες ώρες, αν κλείσουμε ένα σώμα για να κάνουμε οικονομία, ή αν κάποιος κακόβουλα τοποθετήσει μεγαλύτερα σώματα ώστε να έχει το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερες ώρες λειτουργίας σε βάρος των υπόλοιπων ιδιοκτητών.

Το πιο ορθό σύστημα κατανομής δαπανών, είναι η θερμιδομέτρηση. Ειδικές συσκευές που ονομάζονται θερμιδομετρητές, καταγράφουν με ακρίβεια την ενέργεια που εισέρχεται σε ένα χώρο. Η λειτουργία των θερμιδομετρητών βασίζεται  στη μέτρηση της παροχής  του νερού θέρμανσης και τη συνεχήμέτρηση της θερμοκρασίας  του νερού προσαγωγής και επιστροφής. Η θερμιδομέτρηση επιτρέπει σε κάποιον να κάνει οικονομία καθώς μπορεί να κλείσει κάποια σώματα και αυτό να ποτυπωθεί στο μετρητή του. Επιπλέον αποφεύγονται οι κακόβουλες πράξεις, καθώς το σύστημα εντοπίζει και καταγράφει την αυξημένη ροή θερμότητας που οφείλεται σε μεγαλύτερα θερμαντικά σώματα ή σε κάποιο boiller.